metodą prób i błędów

Przeżyłem już śmierć własnego ojca

pamiętam ten dzień, jakbym wyszedł z wesołego miasteczka i

wyrzygał się na trawnik, pomalowany świeżą farbą której zapach

poluje na mój węch istnienia.

Szok, wydostania się z życia donikąd, zapach śmierci

przypominał mi wszystko

gdy latające przed oczami męty, próbowały zasłonić brak zrozumienia, że

taka jest kolei losu i z tym trzeba się pogodzić, cholerna ignorancja.

Czarno-biała rzeczywistość dalej jest szara, kiedy patrzę

przez okulary o różowym nadzieniu

życie miało być piękne a piękne są tylko kobiety, albo "aż".

Uczę się wszystkiego po trochu, wylew mózgu byłby rozsądną decyzją do

oczyszczania umysłu lecz jak trwoga to do Boga dlatego

poradzę sobie inaczej.

Ludzie wytykają mnie palcami, chcąc wskazywać kierunek życia

każdemu, będąc zdani na pastwę losu sami potrzebują właściwej drogi, kompana

który trzyma w ręku bliznę doświadczeń

szkoda nerwów.

Chciałbym kiedyś sprostować kila rzeczy na które zawsze

przymykam oczy, wykrzyczeć jeszcze jak bardzo żałuję tego, że świat

nie pokrywa się żywicą, pod którą hoduje się ludzi chroniąc ich przed wszystkim

co szkodzi pasożytom, tylko wszyscy jesteśmy zdani na pastwę losu

metodą prób i błędów.